Η ταυτότητα μας
Με αφορμή λοιπόν την κατάφωρη αδικία εις βάρος μας ιδρύσαμε Σωματείο με το όνομα «ΚΙΝΗΣΗ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ & ΕΚΤΟΠΙΣΜΕΝΩΝ ΜΑΝΑΔΩΝ για την αποκατάσταση των δικαιωμάτων των ιδίων και των παιδιών τους». Έδρα του Σωματείου μας είναι η Λευκωσία και καλύπτει παγκύπρια όλες τις εκτοπισμένες μανάδες. Το Σωματείο μας είναι αυστηρά ακομμάτιστο.
ΟΙ ΣΚΟΠΟΙ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ
ΑΡΘΡΟ 2: ΣΚΟΠΟΙ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ
2.1. Η πλήρης αποκατάσταση των δικαιωμάτων των Προσφύγων ή/και Εκτοπισμένων Μανάδων και των Παιδιών τους.
2.2. Η δημιουργία ή/και τροποποίηση της Νομοθεσίας, ώστε να καλύπτει πλήρως και τα εκ μητρογονίας προσφυγόπουλα, χωρίς διακρίσεις και σε πλήρη εφαρμογή των προνοιών του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
2.3. Η παροχή ίσης βοήθειας, οικονομικής ή/και άλλης, όπως ακριβώς παρέχεται και προς τους εκ πατρογονίας πρόσφυγες ή/και εκτοπισμένους.
2.4. Η προάσπιση των δικαιωμάτων και των συμφερόντων όλων των προσφύγων ή/και εκτοπισμένων μανάδων.
2.5. Η ανάληψη πρωτοβουλιών, η διενέργεια πράξεων και η υποβολή εισηγήσεων για τη λήψη νομοθετικών ή άλλων μέτρων για την επίτευξη των σκοπών.
2.6. Η συνεργασία με τις Δημόσιες Αρχές, καθώς και με τις Προσφυγικές και άλλες Οργανώσεις και Φορείς, για την επίτευξη των σκοπών.
2.7. Η προώθηση γενικά όλων των εκάστοτε ενδεδειγμένων ενεργειών για την προάσπιση των συμφερόντων των προσφύγων ή/και εκτοπισμένων μανάδων.
2.8. Η επίσημη και διαρκής καταμέτρηση των εκ μητρογονίας προσφυγόπουλων, μέχρι την νόμιμη και ίση αναγνώριση τους από την Πολιτεία.
2.9. Τη διεκδίκηση του δικαιώματος επιστροφής στην πατρώα γη και τη διεκδίκηση του δικαιώματος στην περιουσία και μόνιμη κατοικία.
2.10. Το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι και στα εκ μητρογονίας προσφυγόπουλα στις εκλογές για ανάδειξη αιρετών μελών της Παγκύπριας ΄Ενωσης Προσφύγων (ΠΕΠ), ως επίσης και στις Δημοτικές και Πολιτειακές Εκλογές.
Δυστυχώς τα κόμματα και το κράτος τα τελευταία 35 χρόνια θεωρούν – και το αποδεικνύουν με Νόμο – ότι οι εκτοπισμένες κύπριες μανάδες δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα που έχουν οι άνδρες εκτοπισμένοι συμπολίτες μας. Ο Νόμος 141(1)/2002 εδ.119(β) αναφέρει: «Νοείται ότι τα παιδιά των οποίων ο πατέρας είναι εκτοπισθείς θεωρούνται ότι έχουν τη μόνιμη κατοικία τους στις κατεχόμενες περιοχές και, συνεπώς για σκοπούς του Νόμου αυτού, θεωρούνται εκτοπισθέντες από το ίδιο μέρος από το οποίο προέρχεται ο πατέρας τους»
Άσχετα αν ο πατέρας αυτός τυγχάνει να είναι και αδελφός μας!
Κύριοι, η υπομονή μας εξαντλήθηκε, ο ευσεβής μας πόθος ότι οι κρατούντες ή/και τα κόμματα θα κατέστελλαν αυτήν την αδικία εις βάρος μας στέρεψε. Οσο υπάρχει κατοχή, υπάρχει προσφυγιά, υπάρχει αδικία, υπάρχει καταπάτηση των δικαιωμάτων μας, υπάρχει θυμός γιατί το κράτος μας, η Κυπριακή Δημοκρατία, την οποία διαφυλάξαμε στις 24 Απριλίου 2004, απέτυχε να αντιμετωπίσει το πιο απλό πρόβλημα που μαστίζει τον προσφυγικό κόσμο της Κύπρου.
Κατανοούμε τα πολύ δύσκολα πρώτα χρόνια της προσφυγιάς και τις οικονομικές αντιξοότητες που αντιμετωπίζαμε ως Κράτος τότε – αυτό που δεν κατανοούμε είναι πώς μια ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ημερομηνίας 10.9.1975 του τότε Διευθυντή της Υπηρεσίας Μερίμνης και Αποκαταστάσεως Εκτοπισμένων κ. Γιώργο Ιακώβου, η οποία διέγραφε τα παιδιά της εκτοπισμένης μάνας, έγινε ΑΠΟΦΑΣΗ του ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ στις 19.4.1995 με αριθμό 42.465, και πώς τον Ιούλιο του 2002 η βουλή ψήφισε τον περί Αρχείου Πληθυσμού Νόμο 141(1)/2002, όπου ανάμεσα σε ΕΝΝΕΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ και 124 εδάφια απέκλεισαν με Νόμο τα παιδιά μας (βλέπε ΟΓΔΟΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ και εδάφιο 119(β))!
Με λύπη σας αναφέρουμε ότι μετρούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού οι βουλευτές που αντιστάθηκαν και τήρησαν αποχή από αυτόν το Νόμο.
Κυρίες και Κύριοι, έχουμε χρέος προς αυτούς που μας έφυγαν, προς εμάς τις ίδιες και στις επερχόμενες γενιές να σταματήσουμε αυτή την αδικία που αντιβαίνει όχι μόνο στο ΄Αρθρο 28 του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και στο Αρθρο 14 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και στο Πρωτοκόλλο 12 άρθρο 1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, όπου η Βουλή των Αντιπροσώπων ψήφισε το Νόμο 11 Μέρος 3 του 2002 – Ν.11(ΙΙΙ)/2002 – κυρώνοντας το 12ο πρωτόκολλο και καθιστώντας το μέρος της Κυπριακής ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ (βλέπε Παράρτημα Πρώτο- της Επίσημης Εφημερίδας της Δημοκρατίας αρ. 3595 της 19ης Απριλίου 2002).
Είναι ντροπή η πολιτεία να αντιμετωπίζει την εκτοπισμένη μάνα της Κύπρου με τέτοια απαξίωση. Η εκτοπισμένη μάνα με την αξιοπρέπεια που την διακατέχει απέδειξε και αποδεικνύει ότι είναι πάντα παρούσα στις εκκλήσεις της πολιτείας για βοήθεια τόσο από την ίδια όσο και από τα παιδιά της
Ανήκουμε πλέον στην Ευρωπαϊκή οικογένεια όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι κατοχυρωμένα και μη διαπραγματεύσιμα – η ΚΙΝΗΣΗ μας διεκδικεί δυναμικά την πλήρη αποκατάσταση των δικαιωμάτων μας και των παιδιών μας και θα τα διεκδικήσουμε ακόμη και αναδρομικά. Θέλουμε να σας ενημερώσουμε επίσης ότι είμαστε έτοιμες να εξασφαλίσουμε την πλήρη αποκατάσταση των δικαιωμάτων μας μέσα από τα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια.
Κλείνοντας καλούμε όλες τις εκτοπισμένες μανάδες να ενώσουν τη φωνή τους μαζί μας.
Σας ευχαριστούμε για τον χρόνο σας και ευελπιστούμε να τα ξαναπούμε σύντομα.