Αγαπητή κυρία Μαρκέλλα,
Mε συγκίνηση διάβασα την ωραία αυτή επιστολή σας την οποία διακρίνει η υψηλή πνευματικότητα. Η επιστολή αυτή αξίζει ένα δημόσιο βήμα σε ελληνική μετάφραση για το ελληνικό αναγνωστικό κοινό.
Με τη σειρά μου έγινα και εγώ κοινωνός των αισθημάτων σας και της Οδύσσειας του ξεριζωμού σας. Χάρηκα ευχάριστα με την καταληκτική υπογραφή: μια Νιόβη δίχως δάκρυα. Και επειδή εκπροσωπείτε το συλλογικό πνεύμα της μητρικής προσφυγιάς θυμήθηκα την μεταμόρφωση της Νιόβης σε βράχο-κυμματοθραύστη μέσα στον ωκεανό του πόνου: ό,τι δηλαδή πιο ηρωικό και λεβέντικο.
Με εκτίμηση
Γιώργος Μοράρης